بسم الله الرحمن الرحیم

قسمتی از عهدنامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر:

و اگر چنانکه هنگام فراغ و رفاهیت در مقام سلطنت و تمکن، چنانچه مقتضای طبیعت بشر است، تصور عظمتی یا خیال نخوتی در نفس تو هاجس (حادث) گردد، نظر کند به چشم شکستگی و عاجزی و مسکنت، در عظمت پادشاهی آفریدگار که قادر و غالب است بر همه پادشاهان؛ چه پادشاهان اگر در مقام بندگی او تعالی در محل قبول آیند، لاف پادشاهی توانند زد...

... و نگوید که من امیرم مرا فرمان برید، چه سیاقت این تقریر بدین عبارت، عجب و کبر را بر وجه ارذل در دل باقی گذارد، و دین قوی را ضعیف و خوار گرداند، و نزدیک گرداند تو را به تغییر نفس که مستلزم تغییر خالق است بر خلق، چنانکه کتاب الهی بدان اشارت می فرماید که:

إِنَّ اللَّهَ لَا یغَیرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یغَیرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ...  - آیه 11 - سوره رعد

((اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!)